Ψίλλους έψαχνα στα άχυρα ,
συλλογή έκανα από κρύες καρδιές με κλειστά παράθυρα.
Κόσμο είδα χιλιάδες με προσπέρασαν
σαν να ήτανε πασάδες, μάτια γεμάτα αγριάδες.
Πλήθος μέτρησα σε αριθμούς μεγάλους,
όμως κοίταζαν αδιάφορα από βάθους.
Ψάχνουνε, αναζητούν χρυσό σε ράβδους.
Σε κοιτάνε σαν αγάλματα, κενό το βλέμμα,
ψυχές θαμμένες στα χαλάσματα.
Ξένος μέσα στους ξένους,
μόνος μέσα στους μόνους,
όλοι μαζί μοιάζουμε με κλώνους.
Δίχως σκέψεις, δίχως λέξεις,
κοίτα να μην μπλέξεις !!
Δίχως συναισθήματα
ζούμε με εξαρτήματα,
στις ψυχές μας εξανθήματα.
Νέοι, μωρά, μεγάλοι,
σαν να ζούμε σε κοινωνία άλλη,
απλά γαβγίζουμε σαν παπαγάλοι.
Σε πόλεις και μεγαλουπόλεις,
χτίζουμε πολυκατοικίες και
λογαριάζουμε με αδικίες.
Κτίσματα, Μέγαρα, Κοσμήματα και Μεγαλεία,
μέσα μας όμως νιώθουμε ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ!!!
